Jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý, jibbý.
Ég er búin að skila BA ritgerðinni minni. Það er, uppkastinu. Jei. Loksins. Leið samt pínu illa þegar ég ýtti á "senda" takkann, en það hvarf eftir 5 sek. Það er gott að vera búin að skila. Litla barnið er flogið úr hreiðrinu. Úff, þegar ég verð foreldri þá kemur þessi tilfinning örugglega aftur, hef ég gert nógu vel? Vona samt að ég hafi gert vel með ritgerðina. Ég þarf ekki að hafa áhyggjur af því að börnin fari að heiman fyrr en eftir svona 30 ár. Upplifun á Dauðanum: Vestrænt samfélag skoðað frá mannfræðilegu sjónarhorni Held að þetta eigi eftir að verða ágætis ritgerð.
Gerast áskrifandi að:
Birta ummæli (Atom)
Engin ummæli:
Skrifa ummæli